Εισαγωγή
(Οι Πράξεις των Αποστόλων 16, 16-24 διαβάστηκαν προηγουμένως).
(Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν τα μπλουζ για τον δεσμοφύλακα).
Σήμερα μιλάμε για αυτό το πρόσωπο από το τραγούδι, έναν δεσμοφύλακα. Χρησιμοποιώ επίτηδες αυτή την παλιομοδίτικη λέξη, επειδή ο επικεφαλής της φυλακής εκείνη την εποχή δεν είναι πραγματικά συγκρίσιμος με έναν δεσμοφύλακα ή διευθυντή φυλακής σήμερα. Σήμερα, υπάρχουν κανονισμοί, ζούμε σε ένα συνταγματικό κράτος, οι κρατούμενοι έχουν δικαιώματα και ο στόχος είναι η επανακοινωνικοποίηση των κρατουμένων.
Τότε, γύρω στο 50 μ.Χ., τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Αφενός, δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου ποινές φυλάκισης, αλλά οι ύποπτοι ή οι καταδικασθέντες κλείνονταν μέσα μέχρι να λάβουν την τιμωρία τους, η οποία μπορούσε να είναι σωματική τιμωρία, όπως ξυλοδαρμός, αποκοπή άκρων, διαπόμπευση ή θανατική ποινή. Ορισμένες φορές οι άνθρωποι φυλακίζονταν επίσης μέχρι να πληρώσουν ένα πρόστιμο. Τα βασανιστήρια δεν ήταν επίσης ασυνήθιστα.
Υπήρχε επίσης πολλή αυθαιρεσία στη μεταχείριση των κρατουμένων, οπότε νομίζω ότι η λέξη δεσμοφύλακας είναι καταλληλότερη από τη λέξη διοικητής φυλακών ή διευθυντής φυλακών. Αλλά σήμερα μιλάμε για αυτόν τον δεσμοφύλακα και είχε τα μπλουζ.
Ακούσαμε νωρίτερα την εισαγωγή (Πράξεις 16:16-24), στην οποία δεν θέλω να επεκταθώ πολύ, ακούσαμε το τραγούδι και τώρα θα ήθελα να δούμε μαζί σας τι πραγματικά συνέβη.
Πήγαινε στη φυλακή...
Αυτό ακούγεται λίγο εξωπραγματικό: Ένας σεισμός και οι αλυσίδες πέφτουν και οι πόρτες ανοίγουν; Ανάλογα με το πόσο παλιά και ερειπωμένη ήταν η φυλακή, αυτό είναι πολύ πιθανό. Υπήρχαν ρωγμές στον τοίχο, με αποτέλεσμα να χαλαρώσει το σίδερο που συγκρατούσε τις αλυσίδες στον τοίχο και κάποιες από τις πόρτες να ξεκολλήσουν από τους μεντεσέδες τους και να σταθούν ανοιχτές - το όνειρο κάθε φυλακισμένου!
Αλλά οι άνθρωποι δεν έφυγαν, γιατί όχι;
Είναι περίεργο πώς ξεκίνησαν όλα στη φυλακή, ούτως ή άλλως.
Ο Παύλος και ο Σίλας προσεύχονταν και δοξολογούσαν τον Θεό με τραγούδια και οι άλλοι φυλακισμένοι τους άκουγαν.
Αλλά αυτό συνέβη μόνο τα μεσάνυχτα. Νομίζω ότι ήταν για τον πολύ κοινότυπο λόγο ότι οι δυο τους έπρεπε πρώτα να συμβιβαστούν με την άδικη μεταχείριση. Άλλωστε, είχαν ξυλοκοπηθεί δημοσίως και είχαν συλληφθεί άδικα.
Αλλά να προσεύχεστε και να τραγουδάτε ευσεβή τραγούδια στη φυλακή; Πιθανότατα θα περιμένατε χλευασμό από τους άλλους κρατούμενους. Αλλά προφανώς ο Παύλος και ο Σίλας ήταν αξιόπιστοι. Πιθανόν επίσης χρησιμοποιούσαν μια γλώσσα που καταλάβαιναν οι άλλοι κρατούμενοι. Τότε όπως και τώρα, το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων στη φυλακή ήταν μάλλον χαμηλό. Πιθανώς δεν υπήρχε τίποτα σε σχέση με τους ευσεβείς τεχνικούς όρους.
Και μετά ήρθε αυτός ο σεισμός. Κανείς δεν το περίμενε. Κάθε τόσο συμβαίνουν πράγματα που κανείς δεν περιμένει. Ίσως αυτό να συνδέεται με τις προσευχές του Παύλου και του Σίλα, αλλά πιθανότατα δεν θα προσευχήθηκαν να καταρρεύσει η φυλακή.
Αλλά αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα: για ποιο λόγο προσεύχονταν;
Θα ήταν προφανές να προσευχηθούν για την απελευθέρωσή τους. Ήταν άδικα φυλακισμένοι.
Ως Γερμανοί, μπορεί να βρεθούμε να λέμε "γνωρίζω τα δικαιώματά μου" σε τέτοιες καταστάσεις. Θέλω να φύγω από εδώ! Όλα αυτά είναι κατανοητά και δεν νομίζω ότι ούτε αυτοί ήταν εντελώς απαλλαγμένοι από αυτές τις σκέψεις, ακόμη και αν δεν ήταν Γερμανοί.
Στην πραγματικότητα, μάλλον είχαν μια ευρύτερη άποψη. Γιατί ο Θεός επέτρεψε να συμβεί αυτό; Νομίζω ότι μετά από αυτή την περίοδο που συμβιβάστηκαν με την κατάστασή τους, άρχισαν να βλέπουν τους ανθρώπους γύρω τους. Το ερώτημα γιατί συνέβη αυτό σε μένα δεν ήταν πλέον σημαντικό. Βρισκόντουσαν τώρα σε αυτό το μέρος και δοξολογούσαν τον Θεό και έτσι Τον μαρτυρούσαν κι αυτοί. Η δοξολογία του Θεού δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι κάτι ιδιωτικό, μπορείτε επίσης να δοξάσετε κάποιον δημόσια και εκείνοι δοξάσανε τον Θεό δημόσια. Βρίσκονταν εκεί σε αυτή τη φυλακή και υπήρχαν άνθρωποι γύρω τους που τους άκουγαν.
Αυτός θα ήταν μάλλον αρκετός λόγος για να ξεκινήσει αυτό το ταπεινωτικό και επώδυνο ταξίδι προς τη φυλακή.
Το να αναρωτιέστε γιατί συνέβη μια κατάσταση δεν είναι θεμελιωδώς λάθος. Σκεφτείτε, αναλύστε, γιατί συνέβη αυτό που συνέβη; Και φυσικά μπορείτε επίσης να ρωτήσετε τον Θεό. Αλλά δεν πρέπει να σταματήσετε εκεί.
Τι μπορεί να κάνει ο Θεός μέσω εμού τώρα, εκεί που βρίσκομαι; Ταξιδεύω επίσης με τον Θεό τώρα, σε αυτή την κατάσταση. Πώς μπορώ να κάνω τη διαφορά υπέρ Του εδώ;
Η φυλακή τρέμει
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μετά έρχεται αυτός ο σεισμός.
Ξαφνικά προκύπτει μια εντελώς νέα κατάσταση. Η φυλακή είναι τόσο κατεστραμμένη που οι πόρτες είναι ανοιχτές και οι αλυσίδες έχουν ξεκολλήσει από τους τοίχους. Η φυλακή δεν είναι πλέον φυλακή.
Μερικές φορές σας κατακλύζουν τα γεγονότα. Βρίσκεστε σε καταστάσεις που δεν περιμένατε. Αυτή η περίοδος της κορώνας είναι επίσης μια από αυτές τις καταστάσεις που κανείς δεν περίμενε.
Ο δεσμοφύλακας το βλέπει αυτό και σκέφτεται το προφανές: Οι πόρτες ανοίγουν, οι φυλακισμένοι φεύγουν. Τώρα οι τιμωρίες στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για παράβαση καθήκοντος ήταν μερικές φορές πολύ σκληρές και έπρεπε να υπολογίζει σε μια δημόσια εκτέλεση. Πιθανώς δεν ήθελε να υπομείνει αυτόν τον πόνο και την ντροπή και γι' αυτό ήθελε να αυτοκτονήσει.
Χαίρομαι που στην κοινωνία μας σήμερα τέτοια λάθη δεν τιμωρούνται πλέον τόσο αυστηρά και που συνήθως έχεις μια δεύτερη ευκαιρία.
Αλλά τι έκανε λάθος; Τι θα μπορούσε να έχει κάνει για να προκαλέσει τον σεισμό;
Ίσως μπορούμε επίσης να βρούμε έναν παραλληλισμό με την εποχή των κοροναϊών εδώ. Η ζωή έχει αναστατωθεί απροσδόκητα και ξαφνικά δεν υπάρχουν πια βεβαιότητες. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται την οικονομική καταστροφή, ιδίως εκείνοι για τους οποίους δεν υπάρχει βοήθεια από το κράτος, όπως οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες καλλιτέχνες και οι άνθρωποι με παρόμοιες δραστηριότητες. Μέχρι τώρα, είχαν μόνο καλά λόγια και Hartz IV.
Με κάποιο τρόπο τα καταφέρατε και μετά τελείωσε. Δεν είσαι αεροπορική εταιρεία, είσαι απλά ένας μικρός καλλιτέχνης που δεν επιτρέπεται πλέον να εμφανίζεται, επειδή δεν επιτρέπεται να εμφανίζεται πουθενά.
Από την άποψη της υγείας, αυτό ήταν σίγουρα λογικό, αλλά γιατί οι εταιρείες και οι εργαζόμενοι υποστηρίζονται και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι ατομικοί αυτοαπασχολούμενοι αφήνονται στο απυρόβλητο από τους πολιτικούς;
Ας επιστρέψουμε στον δεσμοφύλακα. Δεν θέλω να συγχωρήσω τον τρόπο που έκανε τη δουλειά του, παρεμπιπτόντως. Σίγουρα ήταν παιδί της εποχής του και εκείνη την εποχή οι κρατούμενοι είχαν μερικές φορές πολύ απάνθρωπη μεταχείριση, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τη συμπεριφορά του.
Μπορούμε ήδη να τον κατανοήσουμε λίγο. Ολόκληρη η ζωή του είχε καταστραφεί. Αντιμετώπιζε ούτως ή άλλως τη θανατική ποινή. Και γι' αυτό ήθελε να αυτοκτονήσει. Αυτό είναι ένα πολύ ιδιαίτερο είδος μπλουζ.
Και πώς συμπεριφέρονται οι κρατούμενοι; Γιατί δεν φεύγουν; Αυτό είναι δύσκολο να το πω, νομίζω ότι έμειναν με τον Παύλο και τον Σίλα. Αυτά που είπαν και τραγούδησαν οι δυο τους πρέπει να εντυπωσίασαν τόσο πολύ τους άλλους κρατούμενους που έμειναν και δεν έφυγαν. Βέβαια, δεν ξέρουμε πόσο οι ρωμαϊκές αρχές κυνηγούσαν ούτως ή άλλως τους δραπέτες, αλλά νομίζω ότι κάποιοι από τους κρατούμενους θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν δραπετεύσει.
Αλλά ήταν όλοι ακόμα εκεί. Και ο Παύλος και ο Σίλας δεν κατηγόρησαν ούτε τον δεσμοφύλακα για την κακοποίηση και τον απέτρεψαν από το να πέσει κάτω από το μαχαίρι.
Ο νέος δεσμοφύλακας
Τότε ο δεσμοφύλακας ζητάει ένα φως για να μπορέσει να μπει στη φυλακή. Ήταν απλά σκοτεινά στο μπουντρούμι. Αυτό είναι ένα ωραίο σύμβολο για το γεγονός ότι αργότερα συνειδητοποιεί το δικό του σκοτάδι και ζητάει βοήθεια από τους αποστόλους.
Μπαίνει μέσα και πέφτει μπροστά τους, τρέμοντας από φόβο, και τους λέει: "Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;".
Από φυλακισμένοι στο μπουντρούμι, γίνονται "αφέντες"! Ο δεσμοφύλακας βλέπει ότι αυτοί οι δύο έχουν κάτι, κάτι θεϊκό. Αυτός ο όρος "αφέντες" χρησιμοποιούνταν και στην αρχαία Ελλάδα, όταν οι άνθρωποι μιλούσαν για θεούς που έρχονταν στη γη με ανθρώπινη μορφή. Αυτή η πίστη ήταν μέρος της ελληνικής θρησκείας της εποχής εκείνης.
Αυτή η επιλογή των λέξεων σας δίνει μια ιδέα για το πώς αισθανόταν ο δεσμοφύλακας.
Ρωτάει: "Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;" Με άλλα λόγια, συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται σωτηρία, ότι είναι χαμένος, ότι ζει στο σκοτάδι.
Και ο Παύλος και ο Σίλας απάντησαν: "Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα, παρά μόνο να πιστέψετε στον Κύριο Ιησού Χριστό. Τότε θα σωθείτε". Και προφανώς μόλις είχαν συνειδητοποιήσει ότι και το νοικοκυριό θα σωζόταν από τον δεσμοφύλακα.
Και είπαν σ' αυτόν και σε όλους όσους ζούσαν στο σπίτι του για τον Ιησού. Και όλοι βαπτίστηκαν. Και ενώ ο Παύλος και ο Σίλας κήρυτταν, μπορείτε ήδη να δείτε την πρώτη αλλαγή στον δεσμοφύλακα. Φρόντιζε τις πληγές τους, έδειχνε συμπόνια. Πάντα το έβρισκα συναρπαστικό όταν οι άνθρωποι αλλάζουν από τον Ιησού Χριστό, όταν η συγχώρεση, η συμπόνια και η αγάπη για τον πλησίον μπαίνουν στη ζωή ενός ανθρώπου.
Παρεμπιπτόντως, αυτό το χωρίο χρησιμοποιείται μερικές φορές ως δικαιολογία για τη βάπτιση βρεφών, αλλά αυτό δεν ταιριάζει, διότι ο λόγος του Ιησού ειπώθηκε πρώτα σε όλους όσους ζούσαν στο σπίτι και μετά βαφτίστηκαν. Στα μωρά δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα ακόμα.
Και στο τέλος, όλοι στο σπίτι του χαίρονται, έχοντας βρει την πίστη στον Θεό.
Έτσι θα μπορούσατε να πείτε: ευτυχισμένο τέλος ή μάλλον: ευτυχισμένη αρχή.
Θα ήταν σίγουρα ενδιαφέρον να δούμε αν και πώς αλλάζει ο δεσμοφύλακας στις σχέσεις του με τους φυλακισμένους κατά την επόμενη περίοδο. Πώς αντιμετωπίζει τους δύσκολους κρατούμενους, για παράδειγμα; Η περιγραφή της μετέπειτα καθημερινής ζωής όλων όσοι βρήκαν τον Ιησού στις Πράξεις των Αποστόλων θα ξεπερνούσε σίγουρα το πλαίσιο αυτού του βιβλίου της Βίβλου. Είμαι όμως βέβαιος ότι μια διαδικασία αλλαγής τέθηκε σε κίνηση για τον ίδιο και τους ανθρώπους του. Μπορούμε να διαβάσουμε ακόμη περισσότερα στις επιστολές της Βίβλου για το πώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη ζωή στο δρόμο με τον Ιησού.
Ό,τι κι αν αναστατώσει απροσδόκητα τη ζωή σας, η ευκαιρία να ξεκινήσετε από την αρχή με τον Ιησού Χριστό ή να ξαναρχίσετε από την αρχή είναι φυσικά πάντα εκεί.
Και ας προσευχηθούμε να είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε στους άλλους για τον Ιησού σε καταστάσεις όπως ο Παύλος και ο Σίλας, ακόμη και αν οι συνθήκες είναι πολύ δυσάρεστες.
Περίληψη
Επιτρέψτε μου να συνοψίσω.
- Ο δεσμοφύλακας ήταν μάλλον ένας μάλλον δυσάρεστος τύπος που φέρθηκε πολύ σκληρά στον Παύλο και τον Σίλα.
- Ο Παύλος και ο Σίλας δεν σταματούν στο ερώτημα "Γιατί εγώ;", αλλά μαρτυρούν τον Ιησού Χριστό στην κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί, και προφανώς πολύ αξιόπιστα.
- Οι φυλακισμένοι έχουν την επιλογή να μείνουν με τον Παύλο και τον Σίλα ή να το σκάσουν και να μείνουν.
- Μερικές φορές η ζωή είναι τόσο ταραγμένη που είστε εντελώς μπερδεμένοι, που ίσως και να συνειδητοποιείτε ότι χρειάζεστε σωτηρία, ότι χρειάζεστε τον Θεό.
- Ακριβώς όπως ο δεσμοφύλακας έλαβε νέα ζωή μέσω του Ιησού, αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα για κάθε άνθρωπο. Μπορείτε να ξεκινήσετε από την αρχή με τον Ιησού.